Ik bouwde een hut

Dit weekend bouwde ik een hut om in te lezen. Ik had er niet echt een reden voor, ik wilde gewoon weer eens iets anders doen dit weekend. Dit had ik nodig: 4 meter wasdraad, 8 lakens, 28 wasknijpers, 4,5 meter touw, 2 matrassen, 3 dekens, 5 kussens, en kerstlichtjes. Ik spande een stuk wasdraad door mijn kamer en maakte er met wasknijpers allemaal lakens aan vast, die ik dan weer vastmaakte aan stoelpoten, het boekenrek, en andere dingen die eromheen stonden. Ik hing er ook kerstlichtjes in, voor de verlichting. In een hoekje was een gat voor frisse lucht en daglicht.

En ik weet niet zo goed waaraan het ligt, maar in mijn hut vond ik het opeens helemaal niet moeilijk om urenlang te lezen (als ik gewoon op bed lig heb ik algauw het gevoel dat ik iets anders moet gaan doen). Ik dacht dat ik uitgekeken was op detectives, maar een tijdje geleden ontdekte ik de boeken van Rolf en Cilla Börjlind (die trouwens ook in het Nederlands vertaald zijn) en kreeg ik er toch wel weer plezier in. Het is fijn om hele ingewikkelde boeken te lezen, boeken waarin je als lezer de hele tijd op zoek bent naar aanwijzingen en verwijzingen en dat soort dingen, maar het is ook wel weer eens fijn als je je gewoon kunt laten meeslepen door het verhaal. En als het allemaal even moeizaam gaat, zijn dat soort boeken ook goed om het leesplezier terug te vinden.


Last weekend, I built a blanket fort to read in.